Artikeldatum

Handen uit de mouwen: overvloed over de grens!

Aan het begin van de oorlog in Oekraïne werden er massaal acties opgezet om geld op te halen en kleding in te zamelen. In Genemuiden gingen ze nog een stukje verder. Daar besloten ze namelijk om met een partytent en frituurpannen naar Polen te gaan om daar, bij de grens met Oekraïne, mensen te voorzien van eten.

Daar is de drang…

Ook ik voelde de drang om iets te doen en mijn tijd, energie en liefde voor de medemens te delen. De beelden op tv, de berichten op social media; het maakte wat los in me. We willen ten slotte toch allemaal leven in vrede, veiligheid en vrijheid? Basisbehoeftes  die ik in ieder geval bij ieder mens graag vervuld zie. Had ik tijd over? Nee, ook altijd tijd te kort. Ik kon ook 10 excuses verzinnen om het niet te doen, tot mijn man zei: “als je dit echt wilt, dan moet je keuzes maken” en daar had hij natuurlijk gelijk in.

Dan komt de keuze

Dus daar ging ik… 4 mei in een busje met 3 totaal onbekenden op naar Warschau, Polen. 12 uur rijden; niemand kennen….Ik had last van gezonde spanning, maar ik weet inmiddels dat die spanning me ook scherp houdt en vaak snel weer zakt.

Deze actie is ooit gestart aan de Poolse grens met Oekraïne, daar werd 24u per dag gebakken. De toestroom werd daar minder, waardoor de frietkraam is verhuisd naar een opvanglocatie voor zo’n 1500-3000 vluchtelingen in Warschau. Bij aankomst wapperde de Nederlandse vlag en was de huidige groep druk aan het bakken. Het was zichtbaar dat e groep voor ons een goede routine te pakken had. De mensen in de rij werden vrij snel voorzien van de Hollandse snacks.

Bij het verder verkennen van de locatie, gingen we de opvanglocatie in. Rijen met zwarte veldbedden, hier en daar een koffer en een tas. In een hoek een speelplek voor de kleine kinderen en in de andere hoek grote tafels met koffie, thee, melk en wat snacks en met veldbedden op de zij. Op deze manier werd een enigszins intiem hoekje gecreëerd. Mijn zintuigen werden geprikkeld door een muffe geur, warme lucht en kleine kinderarmpjes om mijn been heen. Armpjes van kinderen die hoopten dat we iets mee hadden genomen om ze blij mee te maken. Ik hadhad gelukkig een snoepje bij me…

Dan ga ik het doen en delen

De dagen erna reden we na een ontbijt (08:30u) naar de locatie. Iedere ochtend stonden er na 5 minuten al mensen te wachten om met friet, een frikadel en 2 mandarijnen te ontbijten. Sommige mensen haalden 3 keer per dag een frietje en dat dag in dag uit. Het was hard werken, maar ook hier zie je dat hard werken beloond wordt. Beloond met een glimlach van een kind, iemand die even je hand vasthoudt een blik en een kwetsbare stem die “spasiba” tegen je zegt (dank je wel in het Pools) of een knuffel van een kind die blij is met de stuiterbal die we af en toe uitdeelden.

over de grens

De frietkraam

Als kers op de taart; kon ik een paar middagen met een groepje jongeren een potje volleyballen. Ook zonder elkaar te verstaan, kun je samen in beweging komen, kun je samen dingen doen als je maar hetzelfde doel voor ogen hebt; in dit geval plezier en even alles vergeten!

Is dit nu overvloed?

Is dit avontuur overvloed? Wat mij betreft wel. Dit keer hebben de handen die ik uit de mouwen heb gestoken, mijn grenzen letterlijk en figuurlijk verlegd. Dit keer heb ik bewust de keuze gemaakt en heeft mijn open houding me nieuwe verbindingen opgeleverd en ben een “rijker” mens geworden.

Kortom, overvloed zit in ieder mens, alleen je moet het wel durven, delen en doen. Kijk over de grenzen heen, durf keuzes te maken, begeef je af en toe op onbekend terrein en kom in beweging! Het levert je de mooiste dingen op! Ook jij in jouw privé of werk omgeving. Ook jij kunt dit!

Lijkt je het ook leuk om zo de handen uit de mouwen te steken? Ze zoeken nog vrijwilligers en donaties zijn altijd welkom. Zie de poster voor meer informatie of bel, mail of app mij gerust.

Henriët Kolk, h.kolk@dimence.nl / 06 20 08 68 12

jou!